Jungleland - Deel 3
Blijf op de hoogte en volg Thijs
16 April 2013 | Suriname, Paramaribo
Toen werd er besloten om hulptroepen in te schakelen. Maar de buschauffeur bleef volhouden dat hij met zijn bus die berg wel op had kunnen rijden.
Een aantal mensen wilden de 10 km naar boven lopen en samen met Roel en de kapitein begonnen ze aan hun tocht.
Han en Desiree hadden het helemaal gehad en die besloten om terug te gaan naar Paramaribo. Samen met Bas en Jeroen (Bas was namelijk gestoken door een Cowvlieg en had daar een allergische reactie aan over gehouden). Dus hij wilde graag naar een dokter in Paramaribo.
Rineke, Jildau ik en nog 2 anderen, besloten om met een mooie Mitsubishi 4X4 naar boven te gaan. Die bestuurd werd door een local. Dat deed hij zo goed dat ik denk dat hij een goede rally/Dakar coureur had kunnen zijn. Erg gaaf om zo naar boven te gaan.
Een maal op de top van de berg moesten we even wachten op de rest. Dit duurde wel even maar doordat het er zo mooi was ging de tijd heel snel.
Toen iedereen er was gingen we naar de eerste waterval. Het begin was goed te doen maar daarna werd het toch wel erg pittig. Op sommige stukken moesten we ons vasthouden aan lianen om goed naar beneden te komen. Maar dat was het meer dan waard. Toen we het uitzicht zagen!
Bergen in met mooie mistflarden ertussen en verderop zagen we een mooie bui hangen.
Daarna gingen we verder naar de Leoval en dit was iets minder avontuurlijk (gelukkig) want hier was profesorisch een trap aangelegd. Beneden aangekomen was het ontzettend mooi.
Na een half uurtje besloten we om weer terug naar boven te gaan omdat het in het regenwoud een stuk eerder donker wordt dan in de stad. Rond kwart voor 5 waren we weer op de top van de berg. Daar aangekomen moesten er gebeld worden naar de locals om ons van boven naar beneden te rijden. Het mooie en tegelijkertijd ook het bizarre is dat je in zo’n uithoek gewoon nog bereik hebt bij de lokale telefoon aanbieder. Als ik van Lievelde naar Zutphen ga met de trein heb ik op sommige plekken gewoon geen bereik. Dus wat dat betreft kan Vodafone nog wat leren van Digicel (de lokale telefoonaanbieder). We moesten even wachten op de auto’s maar de tijd werd gedood door de dames door in de zon te gaan liggen en de heren verzamelden zich om de kapitein. Die mooie verhalen vertelde over zijn kapiteinsschap en alles wat daarbij komt kijken. Vooral veel vrouwen en drank ;)
Wat later kwam de eerste auto, de Mitsubishi, de bult op. Snel gevolgd door een busje een Toyota Noah. Voor de spanning besloot ik om in het busje te gaan zitten. Dat was erg tof, dat busje trok bij het leven. Alleen voor de onderkant van de bus verliep de weg naar beneden wat minder. Aangezien de auto vaak over de bodem schraapte. Toen we beneden kwamen stapten we over in de bus die ons naar Ston Island bracht. Een schiereiland in het Brokopondo stuwmeer. Helaas kwamen we daar in het donker aan dus konden we er op dat moment weinig van zien.
Na wat gegeten te hebben was het tijd voor ontspanning en net als de rest van de week gebeurde dat met een pakje kaarten. Toen het later en later werd bleven alleen Hans, Rene, de kapitein en ik nog over. Dus besloten we om op het strand een kampvuurtje te maken, inmiddels was het al half 1.
Weer veel mooie verhalen gehoord over de cultuur van de kapitein en de verschillen met Nederland. Zo wilde hij erg graag weten hoe de Nederlandse democratie nu precies werkte en of de konigin en over een paar weken de koning daar veel in te zeggen heeft.
Toen wij vertelde dat dat niet het geval was, was hij erg verbaasd.
Wat nog meer mooi was die avond was de bizar mooie sterrenhemel. Er waren echt ongelofelijk veel sterren te zien. Echt schitterend.
Tegen half 3 besloten we om ons bed in te duiken. De volgende morgen werd ik wakker door het gekakel van een haan, dus het moment om uit bed te gaan. Dat was rond half 7/7 uur en ondanks dat het erg laat was voelde ik mij erg fit. Snel even opgefrist onder de toeziende ogen van een paar salamanders. Daarna naar het strand gelopen om het stuwmeer bij daglicht te zien. Het was echt schitterend en ook heel raar om te zien. Omdat er nog heel veel bomen in het meer staan. Ook waren er veel ijsvogels zowel grote als kleintjes. Ook heel mooi om te zien. Hier heb ik een half uurtje gezeten en daarna ben ik naar binnen gegaan en niet veel later ontbeten. De afgelopen dagen was het alleen maar brood maar omdat het brood op was, kregen we nu pannenkoeken. Die waren erg lekker. Maar ook wel iets te dik.
Daarna de tas weer ingepakt en toen was het op naar Berg en Dal. Hier moesten we een uur over rijden over wegen met stijgings en dalings percentages van 6 tot 9%. Voor de Formule 1 kijkers was het een weg met alleen maar Eau Rouges (bocht op het circuit van Spa Francorchamps voor de niet F1 kijkers met ook zulke hoogte verschillen), dus erg mooi om te zien. Al had de bus op sommige plekken wel wat moeite om de berg op te komen.
Bij Berg en Dal aangekomen kon iedereen van de kabelbaan af. Behalve ik, Roel en de kapitein omdat wij iets steviger waren dan de rest. De baan was al lang niet meer geserviced dus was het maximale gewicht nu op 90kg. Normaal gesproken was het gewicht op 120 kg. Komende week gaan ze de baan servicen dus we waren net te vroeg. Heel erg jammer. Maar we zijn hier nog een aantal weken dus misschien gaan we nog terug.
Tijdens de kabelbaantocht begon het echter te hozen en aangezien het einde van de kabelbaan aan de overkant van de rivier was, moesten de dames en heren over de rivier terug. Dus als verzopen honden kwamen ze het strand weer op lopen.
Daarna stond nog een kayak tocht op het programma maar door het slechte weer werd die afgelast.
Aan de ene kant wel jammer maar aan de andere kant had ik zoals ze dat in de Achterhoek zeggen de ‘knoll’n goed op’. Nadat we de groep Brabanders hadden afgezet bij hun huis was het op naar de Costerstraat. Net als in de jungle en in Berg en Dal had het ook in Paramaribo goed geregend want het begin van de straat stond blank. Nu ik dit schrijf (zondagavond 19 uur lokale tijd) staat de straat nog steeds blank.
Thuis gekomen snel de tas uitgepakt want door al het vocht stonk alles behoorlijk. Omdat we 5 dagen niet thuis waren geweest en eigenlijk ook hals over kop waren vertrokken hadden we geen eten in huis.
Dus kwamen we op het idee om maar wat te gaan halen. Rijst, bami, pasta of roti was geen optie omdat we dat de hele week al hadden gegeten.
Koken was ook geen optie omdat de winkels dicht zaten dus werd het McDonalds.
Dus stapte ik in de regen op mijn fiets en reed ik naar de grote gele M. Snel even wat te eten gehaald en wat was het lekker.
Omdat het zo’n lang verhaal is geworden is het inmiddels maandag ochtend (15 april) even een kleine update:
Gisteren hebben we samen met Desiree en Han nog wat gedronken bij Roel en ook daar ging het nog veel over de tour en dat het niet zo had mogen lopen als dat het heeft gedaan. Ook Jan kwam gisteren (zondag) nog even langs om te vertellen hoe laat hij ons komt ophalen om kennis te gaan maken op stage.
Dat gaan we zo dus doen.
Ik ben ontzettend benieuwd! Hoe het gaat zijn daar.
Daarover meer in een volgend blog, die hopelijk korter is dan dit verhaal.
Dan de liedjes, omdat het een lange week was heb ik ook meerdere liedjes uitgekozen.
Als eerste:
John Fogerty – Who’ll Stop The Rain
Vooral de eerste dag en nacht op Tang Luku was dit een nummer dat veel door mijn hoofd spookte. Want het regende, het regende veel.
http://www.youtube.com/watch?v=f3zM8a64uRo
Bruce Springsteen – Jungleland
Eigenlijk gaat dit nummer over New York City maar in de titel zit Jungle dus daarom dit nummer.
http://www.youtube.com/watch?v=-PTJHhUeAfc
The Rolling Stones – Start Me Up
Een nummer voor vandaag (maandag 15 april) want na 2 weken vakantie gaat het nu echt beginnen en ik heb er zin in!
http://www.youtube.com/watch?v=1IOL-VT-WnE
Ik heb wederom weer erg veel foto’s gemaakt maar door de trage internet verbinding krijg ik ze niet mooi geupload dus die houden jullie nog te goed.
Als je tot hier hebt gelezen vind ik je een held!
Mijn volgende blog zal een stuk korter worden, dat beloof ik!
Een aantal mensen wilden de 10 km naar boven lopen en samen met Roel en de kapitein begonnen ze aan hun tocht.
Han en Desiree hadden het helemaal gehad en die besloten om terug te gaan naar Paramaribo. Samen met Bas en Jeroen (Bas was namelijk gestoken door een Cowvlieg en had daar een allergische reactie aan over gehouden). Dus hij wilde graag naar een dokter in Paramaribo.
Rineke, Jildau ik en nog 2 anderen, besloten om met een mooie Mitsubishi 4X4 naar boven te gaan. Die bestuurd werd door een local. Dat deed hij zo goed dat ik denk dat hij een goede rally/Dakar coureur had kunnen zijn. Erg gaaf om zo naar boven te gaan.
Een maal op de top van de berg moesten we even wachten op de rest. Dit duurde wel even maar doordat het er zo mooi was ging de tijd heel snel.
Toen iedereen er was gingen we naar de eerste waterval. Het begin was goed te doen maar daarna werd het toch wel erg pittig. Op sommige stukken moesten we ons vasthouden aan lianen om goed naar beneden te komen. Maar dat was het meer dan waard. Toen we het uitzicht zagen!
Bergen in met mooie mistflarden ertussen en verderop zagen we een mooie bui hangen.
Daarna gingen we verder naar de Leoval en dit was iets minder avontuurlijk (gelukkig) want hier was profesorisch een trap aangelegd. Beneden aangekomen was het ontzettend mooi.
Na een half uurtje besloten we om weer terug naar boven te gaan omdat het in het regenwoud een stuk eerder donker wordt dan in de stad. Rond kwart voor 5 waren we weer op de top van de berg. Daar aangekomen moesten er gebeld worden naar de locals om ons van boven naar beneden te rijden. Het mooie en tegelijkertijd ook het bizarre is dat je in zo’n uithoek gewoon nog bereik hebt bij de lokale telefoon aanbieder. Als ik van Lievelde naar Zutphen ga met de trein heb ik op sommige plekken gewoon geen bereik. Dus wat dat betreft kan Vodafone nog wat leren van Digicel (de lokale telefoonaanbieder). We moesten even wachten op de auto’s maar de tijd werd gedood door de dames door in de zon te gaan liggen en de heren verzamelden zich om de kapitein. Die mooie verhalen vertelde over zijn kapiteinsschap en alles wat daarbij komt kijken. Vooral veel vrouwen en drank ;)
Wat later kwam de eerste auto, de Mitsubishi, de bult op. Snel gevolgd door een busje een Toyota Noah. Voor de spanning besloot ik om in het busje te gaan zitten. Dat was erg tof, dat busje trok bij het leven. Alleen voor de onderkant van de bus verliep de weg naar beneden wat minder. Aangezien de auto vaak over de bodem schraapte. Toen we beneden kwamen stapten we over in de bus die ons naar Ston Island bracht. Een schiereiland in het Brokopondo stuwmeer. Helaas kwamen we daar in het donker aan dus konden we er op dat moment weinig van zien.
Na wat gegeten te hebben was het tijd voor ontspanning en net als de rest van de week gebeurde dat met een pakje kaarten. Toen het later en later werd bleven alleen Hans, Rene, de kapitein en ik nog over. Dus besloten we om op het strand een kampvuurtje te maken, inmiddels was het al half 1.
Weer veel mooie verhalen gehoord over de cultuur van de kapitein en de verschillen met Nederland. Zo wilde hij erg graag weten hoe de Nederlandse democratie nu precies werkte en of de konigin en over een paar weken de koning daar veel in te zeggen heeft.
Toen wij vertelde dat dat niet het geval was, was hij erg verbaasd.
Wat nog meer mooi was die avond was de bizar mooie sterrenhemel. Er waren echt ongelofelijk veel sterren te zien. Echt schitterend.
Tegen half 3 besloten we om ons bed in te duiken. De volgende morgen werd ik wakker door het gekakel van een haan, dus het moment om uit bed te gaan. Dat was rond half 7/7 uur en ondanks dat het erg laat was voelde ik mij erg fit. Snel even opgefrist onder de toeziende ogen van een paar salamanders. Daarna naar het strand gelopen om het stuwmeer bij daglicht te zien. Het was echt schitterend en ook heel raar om te zien. Omdat er nog heel veel bomen in het meer staan. Ook waren er veel ijsvogels zowel grote als kleintjes. Ook heel mooi om te zien. Hier heb ik een half uurtje gezeten en daarna ben ik naar binnen gegaan en niet veel later ontbeten. De afgelopen dagen was het alleen maar brood maar omdat het brood op was, kregen we nu pannenkoeken. Die waren erg lekker. Maar ook wel iets te dik.
Daarna de tas weer ingepakt en toen was het op naar Berg en Dal. Hier moesten we een uur over rijden over wegen met stijgings en dalings percentages van 6 tot 9%. Voor de Formule 1 kijkers was het een weg met alleen maar Eau Rouges (bocht op het circuit van Spa Francorchamps voor de niet F1 kijkers met ook zulke hoogte verschillen), dus erg mooi om te zien. Al had de bus op sommige plekken wel wat moeite om de berg op te komen.
Bij Berg en Dal aangekomen kon iedereen van de kabelbaan af. Behalve ik, Roel en de kapitein omdat wij iets steviger waren dan de rest. De baan was al lang niet meer geserviced dus was het maximale gewicht nu op 90kg. Normaal gesproken was het gewicht op 120 kg. Komende week gaan ze de baan servicen dus we waren net te vroeg. Heel erg jammer. Maar we zijn hier nog een aantal weken dus misschien gaan we nog terug.
Tijdens de kabelbaantocht begon het echter te hozen en aangezien het einde van de kabelbaan aan de overkant van de rivier was, moesten de dames en heren over de rivier terug. Dus als verzopen honden kwamen ze het strand weer op lopen.
Daarna stond nog een kayak tocht op het programma maar door het slechte weer werd die afgelast.
Aan de ene kant wel jammer maar aan de andere kant had ik zoals ze dat in de Achterhoek zeggen de ‘knoll’n goed op’. Nadat we de groep Brabanders hadden afgezet bij hun huis was het op naar de Costerstraat. Net als in de jungle en in Berg en Dal had het ook in Paramaribo goed geregend want het begin van de straat stond blank. Nu ik dit schrijf (zondagavond 19 uur lokale tijd) staat de straat nog steeds blank.
Thuis gekomen snel de tas uitgepakt want door al het vocht stonk alles behoorlijk. Omdat we 5 dagen niet thuis waren geweest en eigenlijk ook hals over kop waren vertrokken hadden we geen eten in huis.
Dus kwamen we op het idee om maar wat te gaan halen. Rijst, bami, pasta of roti was geen optie omdat we dat de hele week al hadden gegeten.
Koken was ook geen optie omdat de winkels dicht zaten dus werd het McDonalds.
Dus stapte ik in de regen op mijn fiets en reed ik naar de grote gele M. Snel even wat te eten gehaald en wat was het lekker.
Omdat het zo’n lang verhaal is geworden is het inmiddels maandag ochtend (15 april) even een kleine update:
Gisteren hebben we samen met Desiree en Han nog wat gedronken bij Roel en ook daar ging het nog veel over de tour en dat het niet zo had mogen lopen als dat het heeft gedaan. Ook Jan kwam gisteren (zondag) nog even langs om te vertellen hoe laat hij ons komt ophalen om kennis te gaan maken op stage.
Dat gaan we zo dus doen.
Ik ben ontzettend benieuwd! Hoe het gaat zijn daar.
Daarover meer in een volgend blog, die hopelijk korter is dan dit verhaal.
Dan de liedjes, omdat het een lange week was heb ik ook meerdere liedjes uitgekozen.
Als eerste:
John Fogerty – Who’ll Stop The Rain
Vooral de eerste dag en nacht op Tang Luku was dit een nummer dat veel door mijn hoofd spookte. Want het regende, het regende veel.
http://www.youtube.com/watch?v=f3zM8a64uRo
Bruce Springsteen – Jungleland
Eigenlijk gaat dit nummer over New York City maar in de titel zit Jungle dus daarom dit nummer.
http://www.youtube.com/watch?v=-PTJHhUeAfc
The Rolling Stones – Start Me Up
Een nummer voor vandaag (maandag 15 april) want na 2 weken vakantie gaat het nu echt beginnen en ik heb er zin in!
http://www.youtube.com/watch?v=1IOL-VT-WnE
Ik heb wederom weer erg veel foto’s gemaakt maar door de trage internet verbinding krijg ik ze niet mooi geupload dus die houden jullie nog te goed.
Als je tot hier hebt gelezen vind ik je een held!
Mijn volgende blog zal een stuk korter worden, dat beloof ik!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
